De wallen hangen tot mijn knieën, de blaren staan op mijn voeten en de energie is ver te zoeken, maar ik ben weer een hele ervaring rijker. Mijn eerste, en zeker niet mijn laatste Fallas zit er op. 5 dagen lang heb ik mogen genieten van dit bijzondere culturele feest. Wij Nederlanders zijn maar saai, de Valencianen daarentegen weten wel wat een feestje is!

Na de eerste drie dagen was ik al verkocht, maar toen moest de grote finale nog komen. Vrijdag en zaterdag vond de ‘Ofrenda’ plaats.  Dit was een grote parade waar zo’n 55.000 Falleros & Falleras (alle deelnemers van een Fallavereniging) bloemen offerden.  Al deze miljoenen bloemen werden gebracht naar Plaza de la Virgen waar een levensgroot houten geraamte van een Maria beeld was gemaakt.  De bloemen werden daar één voor één in vast gemaakt. In de loop van deze twee dagen dat de Ofrenda (optocht) plaats vond, veranderde het houten geraamte langzaam in een groot Maria beeld geheel gemaakt van rood/witte  bloemen.
Nu de Fallas voorbij zijn, is er op dit plein een hele zee aan bloemen en bloemstukken te vinden, waarvan de meesten trouwens uit Nederland komen!
Tijdens deze parade heb ik ook alle leeftijden voorbij zien komen; van opaatjes met een wandelstok tot pasgeboren baby’s. Allemaal waren ze gekleed in de traditionele Valenciaanse klederdracht. De vrouwen droegen prachtige handgemaakte hoepeljurken, en de mannen een pak wat mij deed denken aan een lakei in een kasteel. Stiekem was ik tijdens het bekijken van deze optocht een beetje weg aan het dromen over hoe het zou zijn om zelf zo’n prachtige jurk aan te mogen hebben!

Op zaterdagavond maakte iedereen zich klaar voor de laatste en grootste feestavond van de Fallas. Om half 2 ’s nachts vond er, net zoals alle andere dagen, een vuurwerkshow plaats. Wij dachten slim te zijn om vroeg naar de show te gaan, maar helaas waren duizenden mensen ons al voor geweest. Wat was het druk! We stonden muurvast tussen deze mensenmassa en tijdens de vuurwerkshow keek ik vooral tegen bomen aan. Maar zoals we dat hier zeggen ‘No pasa nada’ (niks aan de hand) want het was feest! Ik kon de energie en emotie van de Valencianen voelen. Ik heb nog nooit zo’n indrukwekkende en lange vuurwerkshow gezien! Toen het eenmaal afgelopen was, begon de ellende. Al deze duizenden mensen kwamen langzaam in beweging en gingen natuurlijk allemaal een andere kan op. Ik voelde me een mier in een mierenhoop. Na een uur was mijn hele vriendengroep weer bij elkaar en gingen we de straten op om feest te vieren. Terwijl wij nog wel even door konden, kwam er een einde aan de straatfeesten. Dus op naar huis om daar naar nog even verder te feesten! Toen ik eenmaal in mijn eigen huis aankwam en mezelf afvroeg waarom de zon nog niet onder was, wist ik pas hoe laat het was…
3 uurtjes later stond ik alweer naast mijn bed (ik zou liegen als ik zeg vol energie) klaar voor een nieuwe, maar ook laatste, dag van de Fallas. Op deze laatste dag werden alle ruim 400 Fallas in brand gestoken. Voorafgaand had elke Falla zo zijn eigen vuurwerkshow die uiteindelijk leidde naar de Falla. De vuurwerkshow stond in verbinding met de Falla. Dus bij de laatste knal vloog de Falla in brand. Een heel jaar werk en een heel veel geld dat in de Falla is gestoken, ging in een megagrote steekvlam op. Eigenlijk vond ik het best wel een beetje zonde van dit prachtige kunstwerk, maar ook dit was weer heel indrukwekkend om te zien!

Ondanks de slapeloze nachten, de hele dag door keiharde vuurwerkknallen en duizenden mensen in de straten had ik de Fallas voor geen goud willen missen.   

Slapen tijdens de Fallas is onmogelijk!

Feest, vuurwerk, gezelligheid maar vooral mensen. Heel veel mensen. Dat is mijn indruk van de eerste drie dagen van hét feest van het jaar: de Fallas!  Woensdag 15 maart was het dan eindelijk zo ver en veranderde Valencia in een groot feest. Om 8 uur ’s ochtends werd de stad wakker gemaakt door het vele knalvuurwerk dat werd afgestoken. De mensen werden hiermee uitgenodigd om de stad in te komen en het feest met elkaar te vieren. En feest vieren dat kunnen ze hier wel! Ik weet niet hoe en wanneer de Valencianen precies slapen, maar ik ben na deze eerste drie dagen al uitgeteld…
 
Overdag gaan de mensen de stad in om de fallas te bekijken. Dit zijn grote kunstwerken gemaakt van hout en piepschuim die uiteindelijk in brand worden gestoken. Ik wist eigenlijk niet zo heel goed wat ik precies moest verwachten, maar ik heb echt mijn ogen uitgekeken. En dat doe ik nu nog steeds wanneer ik er 1 van de 400 die er in de stad te vinden zijn, tegenkom. Sommige fallas zijn echt levensgroot en de één nog mooier dan de ander! Aan deze fallas wordt het hele jaar heel hard gewerkt om zo de eerste prijs binnen te slepen in deze competitie tussen alle Falla-verenigingen. Er bestaat zelfs een beroep dat alleen in Valencia wordt uitgeoefend; falla ontwerper.

Een van de leukste wijken tijdens deze feestweek is Ruzafa. In deze wijk staan een hele hoop fallas, foodtrucks, marktjes, en niet te vergeten de 2 prachtig verlichte straten. Deze twee straten zijn versierd met ontelbaar veel lampjes die ’s avonds, wanneer de zon onder is, een prachtige lichtshow geven. Op de muziek knipperen de lampjes in honderden verschillende kleurtjes, ritmes en figuurtjes. De lampjes in deze straten zijn in bogen  achterelkaar opgehangen. Dit geeft een soort 3D effect en lijkt het net of de lichtjes op je afkomen!

Het lijkt wel of Valencia deze dagen in een groot festival is veranderd. Elke falla heeft zijn namelijk zijn eigen ‘buitendisco’. Sommige fallas hebben een grote tent waarin feest gevierd wordt, anderen hebben een DJ die op straat staat te draaien. Wanneer de avond valt, beginnen de eerste mensen al te dansen , en dit gaat tot in de vroege uurtjes door. Natuurlijk was ook ik hier te vinden. En ik was zeker niet de enige, want wat was het druk! Na een aantal uurtjes op de straten gedanst te hebben, probeerde ik naar huis te komen, wat onmogelijk leek te zijn. Ik kon niet vooruit of achteruit, ik stond midden in een gigantische mensenmassa! Toen ik eenmaal thuis was aangekomen, besefte ik me dat mijn sleutels nog keurig op het haakje in de gang hingen. Mijn huisgenoten waren niet bereikbaar, dus voordat ik eenmaal in mijn bed lag waren we weer een half jaar verder. 4 uurtjes later zal ik alweer fris en fruitig in de klas! Of nou ja, laat dat fris en fruitig maar weg. Ik zat in de klas ;)
Dus wanneer de Valencianen precies slapen, dat is voor mij één grote vraag …

Valencia ruikt naar churros!