Ik ga verhuizen!

Mijn eerste vier maanden in Valencia zitten er alweer bijna op. En dat betekent dat ik ook alweer bijna op het vliegtuig stap om een weekje vakantie te vieren in Nederland. En dat betekent ook dat mijn laatste dagen hier in het gastgezin zijn aangebroken! Ik mag weer mijn hele inboedel in inmiddels 2 koffers zien te krijgen, want ik ga verhuizen!

Ondanks dat ik het hier heel erg naar mijn zin heb gehad, en mij hier ook heel erg thuis voel, heb ik er voor gekozen om de volgende 5 maanden in Valencia op mezelf te gaan wonen. Ik verhuis naar het appartement van een vriendinnetje, Aurelia uit Duitsland. Het appartement ligt iets buiten het centrum, in de wijk Benimaclet. Vanaf daar is het ongeveer een half uur lopen naar school. Maar mocht er weer eens een tropische regenbui vallen (zoals afgelopen weekend) dan is de metrohalte aan het einde van de straat. Benimaclet ligt vlakbij alle universiteiten en is dus een echte studentenwijk! In ons appartementencomplex wonen ongeveer 20 andere studenten van de Taalschool, en de kans is heel groot dat Aurelia en ik nog een andere huisgenoot krijgen.
Ik kijk er heel erg naar uit om op mezelf te gaan wonen, maar ik denk dat ik het gastgezin toch stiekem ook wel ga missen. Want wanneer ik ’s middags uit school kwam, rook ik in het trappenhuis al de heerlijke geur van het eten en kon ik zo aan tafel aanschuiven. Straks heb ik geen ‘Española’ meer die de allerlekkerste paella voor mij maakt, en zal ik toch echt zelf mijn kookkunsten uit de kast moeten halen. Daarnaast maakt het huis zich ook helaas niet uit zichzelf schoon en wordt de koelkast ook niet automatisch gevuld. Dat zijn ook allemaal klusjes waar ik straks aan moet gaan denken… Maar gelukkig gaat hier alles Tranquilo Tranquilo & Mañana Mañana dus zal dat vast helemaal goed gaan komen! En mocht de koelkast een keertje niet gevuld zijn, is dat een héle goede reden om buiten de deur te eten ;) 

¡Laat de Fallas maar komen!

De afgelopen weken kan het je hier in Valencia zeker niet ontgaan zijn. Iedereen praatte er over en internet stond er vol mee. Las Fallas zijn door de Unesco toegevoegd aan de lijst van Immaterieel Cultureel Erfgoed. En dat moest natuurlijk, geheel in stijl, gevierd worden!

Las Fallas is hét feest van Valencia.  In de stad zijn er dan honderden levensgrote kunstwerken die gemaakt zijn van hout en piepschuim te vinden. Op de laatste dag van het festival worden al deze kunstwerken (de Fallas) in brand gestoken, wat samen gaat met heel veel vuurwerk. De Valencianen houden nou eenmaal van heel veel vuurwerk. Las Fallas begint officieel de laatste zondag van februari met een groot openingsfeest, en eindigt op 19 maart. In de laatste week van Las Fallas ligt al het werk plat, zijn de scholen gesloten en viert de hele stad het traditionele feest ter ere van Sint-Jozef. Het is een typisch straatfeest. Sterker nog, het is het grootste straatfeest van Europa. Mensen eten tot diep in de nacht paella op terrassen, de hele stad is versierd met lichtjes en op elke hoek van de straat is er wel iets te doen.

Sinds twee weken staan de Fallas dus ook op de lijst van Immaterieel Cultureel Erfgoed. Wat betekent dat de festiviteiten beter beschermd zijn en als cultureel worden gezien. De lijst van Immaterieel Cultureel Erfgoed zijn niet-tastbare gewoontes of gebruiken van vroeger die nu nog steeds gedaan worden en door deze lijst worden ze in leven gehouden en kunnen ze doorgegeven worden aan de volgende generaties.
Dit is een groot compliment voor Valencia, dus was het weer eens tijd voor een feestje. Daarom verzamelde afgelopen zondag heel Valencia zich op een groot plein waar mensen aan het dansen, zingen en vooral feesten waren. Natuurlijk kon hier geen spectaculair vuurwerk ontbreken en ook werd er al een Falla in brand gestoken. Ik vond dit al heel gaaf om mee te maken, maar eigenlijk was dit nog niks vergeleken met hoe het er aan toe gaat in maart.  ¡Laat de Fallas maar komen!

Verliefd op Valencia 

Afgelopen weekend heb ik mij weer iets meer laten onderdompelen in de Spaanse cultuur. Dit keer niet in Valencia, maar in Barcelona! Samen met drie vriendinnen, die ik heb ontmoet op de Taalschool, ben ik afgereisd naar de stad van Gaudí om daar het weekend door te brengen.

Geheel voorbereid stonden we vrijdag middag met onze koffers op het treinstation klaar voor vertrek. Vol enthousiasme maakten we vast wat leuke foto’s met onze treinkaartjes in onze hand, aangezien we toch nog tijd zat hadden, dachten we… We hadden echter één ding over het hoofd gezien. Zo blond als dat we zijn, gingen we er vanuit dat onze trein vanaf het hoofdstation van Valencia zou vertrekken.  Dit bleek niet zo te zijn. We stonden op het verkeerde station. Met nog 8 minuten op de klok zijn we gaan rennen naar de taxi. Ik kan me niet meer herinneren hoe vaak ik het woord ‘vamos’  tegen de taxichauffeur heb gezegd, maar dit moet vaker zijn geweest dan dat je op 4 handen kunt tellen.  Eenmaal aangekomen bij het andere station zijn we als gekken, bepakt en bezakt, naar binnen gestormd. Dat moet er hilarisch hebben uitgezien!  Nadat we de tassen door de beveiliging hadden gesleurd, en nog net niet in de trein naar Madrid ingestapt te zijn, zagen we onze trein zo aan onze neus voorbij rijden! Gelukkig vonden de medewerkers het toch wel een beetje sneu voor ons, waarschijnlijk omdat we eruitzagen alsof we net de marathon van Rotterdam hadden gelopen, en konden we kosteloos onze tickets omboeken en waren we diezelfde avond nog in Barcelona!

In deze dagen kon ik ongegeneerd de toerist uitgehangen. Zo hebben we de natuurlijk de Sagrada Familia bezocht, een wandeling door Park Güell gemaakt en konden we de winkels op de Ramblas zeker niet overslaan. Rond 7 uur is het spitsuur op de Ramblas en kun je het eigenlijk geen winkelen meer noemen. Het is meer alsof er een avond4daagse voorbij komt lopen, want wat een mensenmassa. Aan mijn Spaans heb ik dit weekend niet kunnen werken. De inwoners van Barcelona voelen zich op en top Catalaans en spreken ook Catalaans. Dat is compleet anders dan het ‘normale’ Spaans. Ondanks dat ik al een aardig woordje kan spreken, moest ik hier toch echt de menukaart in een restaurant in het Engels vragen…

Kortom, het was een super leuk weekendje! Ik heb genoten van de stad, heel hard gelachen met mijn vriendinnen en vond ik het leuk om de verschillen met Valencia te zien. Maar Barcelona is voor mij te groot, te druk en te toeristisch om te wonen. Ik denk dat ik namelijk stiekem een beetje verliefd op Valencia ben geworden!