Ontspannen in het park

Een van de dingen die ik het meeste mis hier in Valencia is een huis met een tuin! Aangezien het weer het hier nog iedere dag toelaat om met een hemdje over straat te lopen, wil ik soms wel eens even van het zonnetje in de tuin genieten. Helaas bedenk ik me dan dat ik op 8 hoog woon en helemaal geen tuin heb.  Of naja… eigenlijk heb ik die wel, en hij is zelfs 9 kilometer lang; het park!

Het Turia park is niet altijd een park geweest. Vroeger was het namelijk een rivier. Maar na een ernstige overstroming in oktober 1957, die grote schade aanbracht aan de stad en vele mensenlevens kostte, is er besloten om de rivier droog te leggen en er een stadspark van te maken. Het park loopt van het La ciudad de Las Artes y Las Ciencias met een boog om het centrum van Valencia tot het Bio park.

Het park is perfect om in te sporten, en vele mensen maken daar dan ook zeker gebruik van. Ook ik ben een rondje gaan hardlopen. En geloof me, hardlopen tussen de palmbomen is helemáál geen straf hier. Er is in het park namelijk echt van alles te zien. Van oma’s met paars haar tot mannen in té strakke hardloopleggins. En van yogalessen tot politie te paard. Maar ook gehele families die een verjaardag vieren (inclusief slingers in de bomen) en een treintje die rond rijdt met toeristen.
Onderweg keek ik mijn ogen uit toen ik het meer dan vijf voetbalcomplexen, een rugbyveld, een honkbalvereniging,  vele skatebanen en een gehele atletiekbaan tegen kwam. Voordat ik het wist, was ik alweer 9 kilometer verder en dus bij het einde van het park aangekomen. Helaas gaat mij de heenweg  altijd gemakkelijker af dan de terugweg ;)

 

Tai-Chi tussen de 60+'ers

De afgelopen tijd ben ik op zoek gegaan naar een waterpoloclub hier in Valencia. Helaas heeft dat niet veel opgeleverd. Bij de ene club bleken ze toch niet helemaal op mijn niveau te spelen, en bij de andere trainen ze tot half twaalf ’s avonds. Dat vind ik net iets te laat omdat ik de volgende dag weer fris en fruitig op school moet verschijnen. Aangezien negen maanden lang patatas bravas eten zonder te sporten mij nou ook niet een heel goed idee leek, ben ik op zoek gegaan naar een andere sportieve bezigheid. Zo ben ik uitgekomen bij een zwembad inclusief sportschool.

Nadat de spierpijn van mijn laatste bezoekje aan de sportschool een beetje weggezakt was, werd het weer tijd om te gaan. Aangezien de sportschool ook groepslessen aanbiedt, leek het mij wel leuk om daar eens gebruik van te maken. Bij groepslessen ben ik toch net iets gemotiveerder;) Zo stond er voor donderdag Tai-Chi op het rooster. Geen idee wat het was, maar het klonk wel leuk. Met mijn goede gedrag ging ik naar de sportschool en was geheel voorbereid op een fanatiek uurtje sporten. Het was alles behalve fanatiek. Het leek meer op de wekelijkse oma gym. Dus daar stond ik dan tussen de 60+’ers Chinese bewegingen te maken, een úúr lang…

Toen éindelijk de Tai-Chi les afgelopen was (het leek zo lang te duren), en ik nog al mijn energie over had, bleef ik een uurtje extra om de Zumba les te volgen. Nou dat heb ik geweten! Ondanks dat de ‘docent’ standaard een chagrijnig gezicht heeft, maakte ze er echt een feest van. De Spaanse dames (en die ene man in het gezelschap) wisten wel hoe ze moesten schudden met de heupen, en zongen ook hard mee met de heerlijke Zumbamuziek! Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik de Spaanse dansvibe niet in mijn bloed heb zitten. En aangezien ik al helemaal geen gevoel voor ritme heb, was het waarschijnlijk hilarisch voor anderen om mij te zien. Maar ondanks alles ben ik er volgende week zeker weer bij!

Ik heb mijn Spaanse prins gevonden

Dit weekend stond geheel in het teken van Día de la Comunidad Valenciana. Zondag (9 oktober) was het de dag dat koning Jaime I in 1238 officieel zijn intrede deed in Valencia en de stad bevrijdde uit de handen van de Moren. En dat moet nátuurlijk gevierd worden! Aangezien de Spanjaarden wel van een feestje houden, trekken ze hier dan ook het hele weekend voor uit. …..

Zo werd er zaterdag traditionele muziek gespeeld en werd er gedanst in de klederdracht van Valencia. De dans was nogal (hoe zeg je dat netjes…) nogal anders. Maar het was zeker leuk om eens gezien te hebben!  De ouderwetse klederdracht van Valencia is echt prachtig. De dames dragen prachtige make-up, het haar is op een speciale manier op het hoofd gevlochten en ze dragen grote hoepeljurken die geheel bewerkt zijn met kant en andere tierelantijntjes.
’s Avonds klokslag twaalf uur werd er in het park vuurwerk afgestoken. Om precies te zijn, heb ik 16 minuten lang kunnen genieten van werkelijk waar prachtig siervuurwerk!

 

Dat de Valenciaanen van vuurwerk houden, werd zondag wel duidelijk. Alle inwoners waren te vinden op Plaza del Ayntamiento waar de Mascleta plaats vond. En alle straten rondom het plein stonden helemaal vol met mensen, ik heb nog nooit zo veel mensen bij elkaar gezien! Bij de Mascleta werd er kei, maar dan echt kei, hard knalvuurwerk afgestoken. Ik loop denk ik de komende twee weken met een gehoorbeschadiging rond…

Día de la Comunidad Valenciana werd afgesloten met een parade die de aankomst van de Moren en de Christenen in de stad uitbeeldde.  Er waren praalwagens, dansende paarden (ja echt waar), heel veel mensen gekleed in de oude klederdracht van de Moren en Christenen en een hele hoop muziek. Oh en niet te vergeten, prinsen ;) Aangezien alles hier tranquilo tranquilo gaat, was dit dus ook zo met deze parade. Als Dutchie had ik na 2 uur het geduld niet meer om te blijven kijken, maar het feest ging zeker nog even door!

 

Maak jouw eigen website met JouwWeb